Hep mesele bu oldu aslında. Sonlu ile sonsuz arasındaki ilişkiyi açıklamak… İnsanoğlu içindeki bilinmezliğin karşısına koyduğu günlük yaşam acı ve çile dolu. Bu hayatın acı bir hayat olduğu bence çok açık. Bunun sebebi içimizdeki sonsuzluğun sonlu olan beynimize esir edilmesi… Hepimiz bir şeyler yaşıyoruz. Acı, tatlı, güzel, mutlu, heyecanlı, zevkli, gibi tanımlamalar yapıyoruz. Bütün bunlar bizim içimizdeki sonsuzluğun farklı yansımaları. Bu yansımaları tanımlamak ve anlamlandırmak istiyoruz. Hâkim olmak istiyoruz. Sonsuz olanı sonlu olanla anlamak istiyoruz. Ben inanıyorum ki şu an çoğu insanın tatmin edilmez en büyük derdi olan sevilmek, anlaşılmak, değer görmek arzusunun kaynağı bu sonsuzluğu algılamamamız ve belki de sonlu olduğumuzu (Yani bedenen öleceğimizi) her an hissetmemiz. Bir banka, sıraya ismini kazıyan insanın bu davranışını sonlu olmaya başkaldırıştan başka nasıl yorumlayabiliriz?
Peki, ne yapacağız ve nasıl yaşayacağız? İnsanların pek çoğu bunun çözümünü buldu aslında. Hayatlarından çok emin herkes. Kendini dinlememek için her yolu bulmuş. Kalabalıklara karışmış. Anne olmuş, baba olmuş, arkadaş olmuş, patron olmuş, kardeş olmuş, sevgili olmuş kendisi hariç her şey olmuş. İnsanlara kendisini tarif ettirmiş. İçindeki sonsuzluğun çığlığını kapatmanın yolunu insanlarla daha fazla birlikte olarak hep birlikte duymazdan gelmekte bulmuş. Hep birlikte işlenen bu cinayete sahip çıkılmış. “Toplum” denen bir canavar yaratılmış ve her şeyi belirlemesine izin verilmiş. İnsanoğlu kendisine ihanet etmiştir. Bunun bedelini herkes payına düştüğü kadar ödüyor. Kendi yalnızlığına göz yumanlar ve kendi hayatını diğer insanların gözünden yaşayanlar görmeyi ümit ettikleri değerlerle değil içlerindeki sonsuzluğun vereceği değerle değerleneceklerdir.
Küçük mutluluklara asla gözünüzü yummayın. Mutlu olduğunuz anlarda pişmanlık hissetmeyin. Ben bu hayat acı diyorsam “acı yaşanmak zorunda” demiyorum. Mutlu olabilen dibine kadar olsun. Bunda hiçbir kötülük yoktur. Ama bu hayat basit bir hayat değil. En azından basit görmek istemeyenler için. İnsanların istediği gibi yaşamak kolay olan… Ve çoğu için yapılması gereken galiba. Zaten ben bunu kabul edemiyorum bir türlü. 16/7/2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder