Bazen asıl ilgi alanım olan şeyle "ben"le ilgilenmeyi bırakıp insanları düşünüyorum. Aslında "ben" derken tüm insanlığı da kapsıyorum. Sonuçta ortak bir mirasın sonucu ben düşünen, konuşan, hisseden bir varlık oldum. İnsalık tarihi ve birey tarihi çok da ayrı tutulamaz aslında. Ama kendimi bırakıp insaları düşününce samki daha bir karamsar oluyorum. Ne istiyorlar acaba? Bu kadar umutsuzca, acılar içinde nasıl yaşıyorlar? Bu bir seçim ve bunu seçti insanlar. Kaderle falan alakası yok. Eğer Allah'a inanıyorsan kader diyerek kendini avutamazsın. Bu bir seçimdi ve tüm insanlar seçimleri yaptılar, yapıyorlar ve seçmeye devam edecekler.17/3/2007
Anlamadığım bir hayat işte... Sebebini bilmediğim amaç tayin edemediğim... Ben hareketlerimi amaçlara dizeyn ederim. Amacın olmadığı bir yerde eylem ve düşünce anlamsızdır ve yersizdir.İnsanların ne istediğini düşündüğüm şu anda, aslında onların hareketlerinin nedenlerini anlamaktan ziyade onların neyi amaçladığını önemsiyorum.
İnsan kötü değil.İnsanlık kötü değil.Sonuç da kötü olmayacak. Garip gelip, garip giden bu hayat en nihayetinde amacına ulaşacak. Bu titreyişler, bu hissedişler boşuna değil. Yaşadığım andan çıkıp eninde sonuda ulaşacağımız o şeye varıyorum. Zaman, mekan hikaye...
Yazılan kader iyi bir kader. Bunu anlasak da anlamasak da bu böyle. Varsa bir kötülük bu "ben"de...
Kimse kader diyemeyecek. 01:50
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder