Keyfe keder bir şekilde fütursuzca yaşadığım hayatımda kovalamadığım anlamların beni anlamlandırması karşısında ezilmeli miyim? Yoksa bu güzellik karşında olduğum gibi olmanın ötesinde bir şeylerin peşinde koşmadan, nedenini asla anlayamacağım bu varlığımın bir şekilde biteceğini ümit etmeye devam mı etmeliyim? Nereye gitmem, neler yapmam, neler hissetmem gerektiği hakkında düşünmediğimdendir, artık daha fazla yaşadığım andayım. Dinliyoruum kendimi. Ne var bende? İnsanlardan uzaklaşmamın ya da sadece birer suret olarak onları etrafımda yaşatmamın bir ödülü ya da bedeli olacak mı? Yooo... Bunların bir anlamı yok... Zaten hep ne yapmam gerektiğini bildim. Ama her zaman yapmam gerekeni yapmadım... Kendi varlığımı reddetme ve kendime zarar verme yetisi bana verilmişti ve ben bunu sonuna kadar kullandım... Sadece yaşadım... Nedeni ya da nasılı üzerinde düşünmenin neye faydası oldu bilmiyorum. Ödediğim hiç bir bedelin hakettiğimden büyük olmadığını ve hiç bir şey anlamadan yaşayıp hiç yaşamamış gibi öleceğimi biliyorum. En azından 2.kısmı öyle ümit ediyorum. Bana sunulanlar karşısında zaten yapacak bir şey bulamıyorum. Bana yaşatılan huzur ve mutluluk karşısında ödeyeceğim hiç bir bedel anlam taşımayacaktır. Zamanın birinde bu bedeli benim yerime bir başkasının ödediğini düşünmek bana büyük ızdırap vermişti. Ama yapacak bir şey yoktu. Bu kaderdi... Ol denmişti ve olmuştu. Ötesi yoktu...
Son günlerde kafam acayip bir halde... Odaklanamıyorum ve kafamdan geçen bir şeyi 10sn sonra unutabiliyorum. Hani düşünme eylemi otomatik bir eylemdir ve ne yaparsan düşünmeme gibi bir durum söz konusu değildir ya... Ben son zamanlarda düşüncelerimi toparlayamıyorum. Düşüncelerim dediğime bakmayın... Benim olan bir şey yok... Kelimeler kafamda bölük pörçük.. Cümle kuramıyorum kafamda... Bu aşamada farkettiğim şey insanların yüzlerine daha fazla bakmaya başladım. Sanırım kendimden kaçmaya çalışmanın bir sonucu bu...
Korunduğumu hissediyorum... Her ne kadar korunduğum şeylerden tarafta olsam da bu hali içimde yaşatmaya devam etmeye çalışıyorum. Vay be...Hayatın anlamlı olduğu ve güzel olduğu tüm anlarda gözyaşı var... 20/9/2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder