Ne istediğini bilmeden yaşamak zor geliyor. Bir insanı sevmeyi, sıcaklığını duymayı, bir şeyler paylaşmayı, beni sevdiğini bilmeyi eskiden çok güçlü bir şekilde isterdim. Ama asla bu isteğin benim hayatımın tümünü kapsamasına ve tek yaşama sebebi olmasına izin vermedim. Hayatımdaki anlamlı ve önemli şeyler insanların istedikleri şeyler olmadı. Aslında bu istekler bana farklı olduğumu düşündürdüğü için bir ölçüde beni rahatlatıyordu. Ama son zamanlarda istediğim şeyler benden uzaklaşıyor gibi gelmeye başladı. Sonuçta bir insan olarak ben de zaman zaman isteğim şeye daha çok odaklanmaya başladım. Yooo. Asla köle olmam bu tür isteklere. Bir sevgili hayali peşinde şimdiye kadar sahip olduklarımı bir kenara bırakarak duruşumu değiştirmem. Bir şekilde bu arayışı sonlandırdım ve boş verdim. Kadere ve kısmete bıraktım. Alternatifi ne olabilirdi diye düşünüyorum. Sevgili hayalime en yakın olanlara yaklaşıp ilişki yaşamak mı? Peki, nerde kaldı benim “temiz” olma anlayışım? Nerde kaldı benim “gönül” arayışım? Nerde kaldı benim “layık olma” anlayışım? Bu yüzden o iş de fos. Güçlüyüm psikolojik ve manevi anlamda. Hep öyle oldum. Kendi kendime duygusal ve düşünsel manada hep yettim. Ama yine de bir özlem hep oldu. Bir sevgili hayali… Birlikte evimizin penceresini açıp soğuğu davet ettiğimizde, olduğumuz yerden çok daha uzaklara doğru… Yooo. Düşündüm de bu sadece yalnız yaşanabilecek bir şey. Yalnız olmayınca anlamını yitiren bir şey… Benim kadında aradığım tek şey sevgi dolu bir bakış… Bir gülümseme… Bir anda o anı sonsuz kılan bir etkileşim… Art niyetsiz ve beklentisizce… Çok şey istiyorum sanırım. Bakalım hayat bana ne sunacak? 19/3/2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder