Süslü püslü cümleler kurmak istedim. Kıpır kıpır olan içimdeki şeyin herkesçe bilinmesini istedim. Ama aklıma gelen cümleleri bir türlü beğenmedim. Hiç birisi yetmiyordu ki anlatmaya beni...
Ben güzel düşünüyorum, güzel seviyorum... Her ne kadar kızsam da seviyorum bu insanları. Yüzlerine bakınca bir pişmanlık bir samimiyet görüyorum. Sanırım onlara benim de öyle bakmamdan kaynaklanıyor. Bir şekilde iyi olan iyi karşılık buluyor.
Şiir yazmayı istedim kafiyeler tuttu anlam kaydı...
"Seviyorum ben kardeşim" diye haykırmak istedim.Sesimin yankılanacağı bir oda bulamadım. Bir çift kulak bulamadım beni dinleyecek. Ne bir kadın sevebildim ne bir hayal kurabildim. Özlemlerim oldu düşlerime aktaramadım. Bir yandan layık olmayı diledim bir yandan layık olanı bekledim. Ama aramadım. Aramayacağım. Aklıma bazen geliyor acaba biraz kirlensem mi? Çok geç be koçum...
Uçmak istedim ve uçtum da. Ama yetmedi bana ki. Hep bir kafesin içinde olduğumu hissettim. Uçmayı hayal ettiğimde bir anda paramparça olup rüzgara karışmayı hayal ettim. Bunu da başardım. Ya sonra? Bir yok oluş kapladı içimi. Bir taraftan var olmak istedim diğer taraftan varolşumu izlemek... İzleyen kimdi, varolan kim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder