Filmin türü için ilk olarak komedi denmiş ama ben filmde hemen hemen hiç güldüğümü hatırlamıyorum. Ayrıca romantizm barındıran bir şeyler de bulamadım. Bence filmin türü drama. Krakter eksenli değil olay eksenli bir film. sadece Owen Wilson ve Jennifer Aniston var filmde. Birazcık patron birazcık John Grogan'ın (Owen Wilson) arkadaşı Eric. Çocuklar yada anne babalarla ilgili de pek bir şey yok. Bir ara Bruce Willis'in Story of us filminin öncesinin çekildiğini düşündüm. "Story of Us: Begining"
Krakterlerin kariyerlerindeki ve ilişkilerindeki iniş çıkışlar fazla trajik hale getirilmeden ve dramatize edilmeden sunulmuş. Daha sonra bunları anlatmayı bırakarak filme adını veren köpeğin hikayesine yoğunlaşılmış. [spoiler]Sanırım yönetmen ve senarist, Marley'in (köpek demeyi bırakıp ismi ile hitap edeyim ki hayvanseverler taşlamasın) gidişine sadece John'un üzülecek olmasını yeterli bulmamış olacak ki son yaklaşana kadar sadece sorun çıkaran varlıklar olarak sunulan çocuklar filme dahil edilmiş.[/spoiler]
Şimdi şöyle düşünüyorum da bu hikayede asıl yoğunlaşılması ve üzerinde düşünülmesi gereken asıl şey neydi? Yani hayatı sorgulama ve yaşamı anlamlandırma açısından nereye bakmam gerekiyor? ("Bu filmde hayatın anlamı mı aranır?" demeyin ben Barça Madrid maçını izlerken bile bu gözle baktığım anlar olmuştur.) Bence köpeğin hikayesinden çok daha önemli şeyler vardı bu filmde en azından benim odaklandığım. Adam dışardan bakınca her şeye sahip ama arayış bir türlü bitmiyor.[spoiler] Filmin son sahnesinde patronu ile olan konuşması bile bunu gösteriyor. [/spoiler]"Neyin uğraşını veriyoruz" diye sormak lazım ama benim için olmasa da bir çoğu için bu sorunun cevabı belli sanırım.
Her neyse...Jennifer'ı hep Rachel olarak gördüm izlediğim eski filmlerinde bir Friends sever olarak.Ama burda bundan çıkmış gibiydi. Belki de filmin krakter eksenli olmayışından sadece olay eksenli oluşundandır.Bilemiyorum... Bir iki sahnedeki yüz ifadesi güzeldi.O sahne ile çok uyumluydu.
Ayrıca filmdeki mekanlar tam anlamıyla muhteşemdi.
İzlenmesen de olur filmlerden. 6/10 bile zorlama bir puan benim adıma.
Filmin sonunda bir köpekle bir insanın karşılaştırılmasını ise sadece aptalca bulduğumu söylemek istiyorum. Ne alaka? 5/5/2009
Krakterlerin kariyerlerindeki ve ilişkilerindeki iniş çıkışlar fazla trajik hale getirilmeden ve dramatize edilmeden sunulmuş. Daha sonra bunları anlatmayı bırakarak filme adını veren köpeğin hikayesine yoğunlaşılmış. [spoiler]Sanırım yönetmen ve senarist, Marley'in (köpek demeyi bırakıp ismi ile hitap edeyim ki hayvanseverler taşlamasın) gidişine sadece John'un üzülecek olmasını yeterli bulmamış olacak ki son yaklaşana kadar sadece sorun çıkaran varlıklar olarak sunulan çocuklar filme dahil edilmiş.[/spoiler]
Şimdi şöyle düşünüyorum da bu hikayede asıl yoğunlaşılması ve üzerinde düşünülmesi gereken asıl şey neydi? Yani hayatı sorgulama ve yaşamı anlamlandırma açısından nereye bakmam gerekiyor? ("Bu filmde hayatın anlamı mı aranır?" demeyin ben Barça Madrid maçını izlerken bile bu gözle baktığım anlar olmuştur.) Bence köpeğin hikayesinden çok daha önemli şeyler vardı bu filmde en azından benim odaklandığım. Adam dışardan bakınca her şeye sahip ama arayış bir türlü bitmiyor.[spoiler] Filmin son sahnesinde patronu ile olan konuşması bile bunu gösteriyor. [/spoiler]"Neyin uğraşını veriyoruz" diye sormak lazım ama benim için olmasa da bir çoğu için bu sorunun cevabı belli sanırım.
Her neyse...Jennifer'ı hep Rachel olarak gördüm izlediğim eski filmlerinde bir Friends sever olarak.Ama burda bundan çıkmış gibiydi. Belki de filmin krakter eksenli olmayışından sadece olay eksenli oluşundandır.Bilemiyorum... Bir iki sahnedeki yüz ifadesi güzeldi.O sahne ile çok uyumluydu.
Ayrıca filmdeki mekanlar tam anlamıyla muhteşemdi.
İzlenmesen de olur filmlerden. 6/10 bile zorlama bir puan benim adıma.
Filmin sonunda bir köpekle bir insanın karşılaştırılmasını ise sadece aptalca bulduğumu söylemek istiyorum. Ne alaka? 5/5/2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder