Geriye ne kaldı diye düşünüyorum da pek bir şey bulamıyorum.Bu hayatı ve galiba asıl kendimi anlamlandırırken diğer insanları, tarihi,kitapları, bilmem daha neler neleri değerlendirmeyi anlamsız bulduktan sonra geriye ne kaldı? Çok fazla derinlere dalmak işime gelmedi galiba. Düşünsel hayatım ile fiziksel yaşamım aslında birebir aynı. Beni motive edecek bir şeyler olmayınca vitesi boşa alıyorum. Vitesi boşa alınca da hızımı yol belirliyor. yokuşsa zor oluyor inişse kolay. Bildiğin kader işte. Kaderi bir kenara koyduğumda da değişen bir şey yok aslında. Kendni karizmatik bir biçimde bir duvar kenarına yaslanmış sigara içerken,hayal ettin mi hiç? Diğer insanların bakışları, hayran dolu bakışları ile... Neydi ki bu hayal? Neye hizmet diyordu? Küçük beyinli biri için özenti ve ezik birinin düş dünyası olarak yorumlanabilecek bu hayal Tanrı olma arzusunun bir tezahürü müdür? Bu hayat üzerine kendimi vererek düşündüğüm her an titredim ve "güzel" dedim.
Klip izliyorum ve Türkan Şorayın el hareketi nedense bana çok tanıdık geliyor. Şarkıyla uyumsuz, anlamsız bir hareket aslında. Ama nedense çok tanıdık.
2 gün boyunca evden çıkmadan sadece PES oynayarak ve film izleyerek zamanımı geçirdim. Hiç sıkılmadan ve tersine geçen her saat biteceğini düşünrek üzülerek. Biteceği için mi güzeldi yoksa böyle yaşamayı sevdiğim için mi bilemiyorum. Bana ikincisi gibi geliyor.
Geçen cuma günü farkettim ki eskisi gibi kendimi takip etmiyorum. İniş çıkışlarımı takip eder ve saçma sapan şeyleri kafaya takma gereksinimimin doğduğu zamanlar ile insanlarla ekstra iletişim kurup eğlenme ihtiyacının arttığı zamanlara göre hareket ederdim. Kendimi etkisinde bulunduğum ve 2 örnekle anlamlandırdığım - aslında saçma - biçimde takip etmeyince işler karışıyor birbirine.
Ne düşünecek bir şey var ne de hissedecek bir şey. Peki geriye ne kaldı? Cancanlı tanımlamar geliyor aklıma ama anlamı yok. Ben bir şair değilim. Olmaya da çalışmadım. Hiç bir şey olmaya çalışmadım gerçi. Olduklarımı tükettim belki de bilemiyorum. Peki geriye ne kaldı? Hayatını PES oynayıp film izleyerek geçiren Telefonu bir yerlerde unutan, aklına gelince "inşallah kimse aramamıştır ki benden ona geriye dönmemi beklemesin" korkusu ile eline alan birisi.
Kimsin sen?
Cevap:Herhangi birisi.
Bunca zaman bir şey öğrenmedin mi peki?
Cevap: Öğrendim. Eskiden herhangi biri olmak bana korkunç gelirdi. Artık bunun bir önemi yok.
29/6/2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder