Geçmişte farklı olabilecek şeyleri gözden geçirdiğimde maalesef farklı davranmıyorum. Yani şimdi de olsa aynı davranırdım gibi geliyor. Hani öyle muhteşem yaşadığımdan ya da 'yanlış da olsa acı da olsa bir anlamı vardı. Ben buyum!' diye falan değil. Uslanmadığımdan, aynı hatayı defalarca yapan bir aptal olduğumdan da değil. Öyle bir hayat algısı oluştu ki bende, insan ilişkilerine, iş yaşamına veya şu an yaşadığım hayatı oluşturan her şeye dair bir anlamsızlık peydah oldu. Bazen bunu öyle güçlü hissediyorum ki, hemen ardından günlük hayata dair ne bileyim 1 hafta sonra hatırlamayacağım bir sorunla karşılaşıyorum günlük hayatımda. Buna ister kaderin yaşanma biçimi deyin ister psikolojik olarak dayanılmaz hale gelen boşluk hissinin belki de normal şartlarda hiç önemsenmeyecek bir sorunun büyütülmesi suretiyle kapatılması deyin. Son zamanlarda daha fazla hissetmeye başladım bu anlamsızlığı. Bugünü bıraktım hani bir mucize olsa ve geçmişi dahi değiştirmiş olsam, yani farklı yaşasam bunu çözemezdi diye hissediyorum.
'Neden böyle?' sorusu değil yani beni rahatsız eden. 'Böyle işte' cevabı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder