Resmedilen bir drama, trajedi içindeki acılara, kötülüklere bir şekilde katlanabiliyorum. Ancak bir aşk hikayesi veya mutlu bir aile tablosu içindeki acıları izlemeye dayanamıyorum. Kim bilir belki de acının içinde görülmesi gerekeni göremiyorumdur...
Huzur veren bir anda gözlerimi kapatıyor ve hiçbir şey düşünmeden, o anı mümkün olduğunca hissetmeye çalışıyorum. Bir şekilde sonsuza ulaşabilirim belki diyorum. Böyle bir şey hissedebiliyorsam neden bunu hissetmeye devam etmeyeyim? Neden beynim, varlığım bu anı yaşamaktan vazgeçsin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder